Citaten van Mieke van den Brandhof-Hardeman

bank

rustpunt
aan het water
ruimte
voor
bespiegelingen
dieper kijken
dan wat de oppervlakte
geeft te zien

waarneming
van vele vormen
van leven

vogels
die vol verlangen
vleugels uitslaan
naar de hemel

vissen
bewegend
in dat water
vol geheimen

rustpunt
waar ik zitten mag

verzonken
in mijzelf

 

schaduwen

stammen in het licht
reuzen
en altijd weer
is er de schaduw

donkere lijnen
danken hun bestaan
aan krachtige zon

donkerte
geheimnisvolle duisternis
eens
kom je
aan het licht

 

brug

verbinding
tussen
weg
en nog geen weg

brug
tussen bekend
en nog onbekend

verbinding
ontsluiting
van wat afgesloten leek

brug
even stilstaan
schouwen
in de diepte
van het water
kijken over akkers
van ontvankelijke aarde

kaal en stram
zijn de bomen getuigen
van hen die
over de brug komen

 

akkers

hier een weiland
daar een akker
kaal en naakt
ontvankelijk
en vol verwachting
van wat komen gaat

verdronken aarde
her en der
weerspiegeling van hemel

groei vergt evenwicht
regen
zon
gevraagd in juiste maat
om te verwerken
dat wat daarom vraagt
en soms heel stil wachten

in de tijd groeit vruchtbaarheid

 

bootje

gedragen
door het water
om te dragen
wie de reis waagt
zomaar spelevaren
of een doelgerichte tocht

bootje
dat brengt naar onbekende einders
en vraagt vertrouwen
dat het niet
ten onder gaat

bootje
dat vraagt om inzet
vandaag verwachtend
wie de reis durft gaan

bootje
dat ooit draagt
naar uiteindelijke overkant

 

weg

vele malen
draagt het asfalt
mijn voeten
waarheen
het landschap rondom
weerspiegelt
het landschap van de ziel
de zon doet aarzelend
haar ronde
geeft licht aan
bomen zonder blad
de in zichzelf gekeerde
wachtend op het juiste uur
krachten verzamelend
voor het moment
dat bloei beginnen kan
maar nu nog
zwijgend
de kracht gewend naar binnen
één en al oor
voor de belofte
die de zon fluistert

Mieke van den Brandhof-Hardeman

Pagina bijgewerkt 1 mei 2001.

- -