Spirituele nomaden
Soloreligieuzen en ietsisten hebben met elkaar gemeen dat ze 'spirituele nomaden' zijn. Ze
blijven, hoe onbeholpen soms ook, hongeren naar verhalen en rituelen: om in het reine te komen
met zichzelf, met de onrechtvaardigheid in de wereld, met verdriet en pijn, en bovenal met de dood.
Het georganiseerde christendom weet zich hier geen raad mee. Het blijft hardnekkig vasthouden aan zijn oude posities.
Daarmee mist het de kans om spirituele nomaden van voedsel te voorzien, laat staan onderdak te bieden. Dat is betreurenswaardig.