Zie ook Open brief aan Minister Donner
Uit 'Trouw', 27-9-2003, 'Letter en geest':
Zoiets doe je niet!
Wat ik ben gaan betreuren, is het verlies van sociale controle in de openbare
ruimte, van de onuitgesproken maar volstrekt vanzelfsprekende gedragsregels die
de burgerij zichzelf en de naaste omgeving oplegde om het samenleven als
gelijkwaardige maar verder volstrekt ongelijke individuen mogelijk te maken.
Wat ik betreur is de teloorgang van de eenvoudige maar indrukwekkende zin: 'Zoiets
doe je niet.' Wanneer gedragsregels niet meer de glans van het vanzelfsprekende
hebben, sterft die zin, en daarmee verdwijnt het zelfvertrouwen van de burgerij.
De tirannie van de gelijkheid
Multiculti, zinloos geweld, gedogen, de verloedering van de openbare ruimtes,
de banalisering van de intimiteit - dit zijn geen bij elkaar gesprokkelde
misverstanden en problemen, nee, dit alles houdt verband met elkaar. Het verband
is het verdwijnen van de hiërarchie in ideeën, normen en waarden.
Het verband heet: de tirannie van de gelijkheid.
Verbijsterende leeghoofdigheid
Arne en Bep hebben afgelopen zaterdag gedemonstreerd tegen het kabinet Balkenende.
Arne en Bep zijn allebei 17, allebei hebben ze hun hoofdhaar afgeschoren, maar
één baan laten staan, en van die haren hebben ze met stijfsel
een soort indianenkam gemaakt. Ze hebben hun lippen en neuzen laten piercen,
dragen zwarte leren jacks met metalen punten, en 'de Volkskrant' drukte
naast hun foto het volgende vraaggesprek met hen af:
'Arne: Die Balkenende denkt alleen aan zichzelf. Mensen stoppen heus niet met roken
omdat hij het nog duurde maakt.
Bep: Ja, als peuken en alcohol niet meer te betalen zijn, gaan mensen alleen maar
jatten. Zuipen doen ze toch wel.
Arne: Dit kabinet heeft de meest achterlijke bezuinigingen. Als ze m'n pil niet
meer betalen, ben ik wel honderd keer zwanger in een jaar. Weet je wat een abortus
kost?
Bep: Die Balkenende kraamt alleen maar onzin uit en ondertussen helpt hij de
maatschappij naar de klote.
Arne: Balkenende moet weg, anders weet je zeker dat het helemaal fout gaat in
dit land.'
Wat valt hierna nog op te merken? Verbijsterend is de omvang van hun leeghoofdigheid, de diepte van hun gebrek aan kennis en fatsoen.
Zoiets doe je niet!
Ik nam de trein naar huis. Het was nu rustig. Maar al jaren is het onverstandig
in de trein te ontspannen. Ik heb er diefstallen en vechtpartijen meegemaakt.
En meer dan eens heb ik in een trein de sociale terreur van één
of meerdere 'schijtaanalleshebbers' ondergaan. Ik was dan deel van de zwijgende
meerderheid, gefrustreerd wachtend tot het tuig zou verdwijnen, bang voor een
mes of een boksbeugel, ook al wist ik dat ik met mijn medeburgers zou moeten
opspringen om de openbare ruimte te heroveren. 'Zoiets doe je niet', heeft
vaak op het puntje van mijn tong gelegen. Maar bijna net als iedereen heb ook
ik me in stilte teruggetrokken.
- -