Geloof
In mijn jonge jaren zat ik bij de plaatselijke dominee op
catechisatie. In de koude wintermaanden moesten de jongeren
van de gemeente in een klam lokaaltje vertrouwd gemaakt worden
met de leerstellingen van de kerk. Ik herinner me dat de
predikant erop hamerde dat geloven 'een zeker weten' is. Maar
in de discussie die hij daarover steevast met z'n puberale
tegenstanders moest voeren, snoerde hij ons uiteindelijk met
een rood aangelopen hoofd de mond. 'Omdat het nu eenmaal zo
is', luidde zijn machteloze slotargument. Daar heb ik nooit in
kunnen geloven.
Ik leef bij de gunst van de twijfel. Niet met de schijn van
zekerheden. Ik heb het geloof van jongs af aan meegekregen en
beschouw dat als waardevol. Ik heb het nooit ervaren als een
beklemmend korset van dogmatische leerstellingen. Mijn ouders
lieten zien dat het vooral een manier van leven is waarin
rechtvaardigheid, gemeenschapszin en opkomen voor de zwakkeren
een belangrijke rol spelen. Dat voelde en voelt nog steeds
goed.