Op de Facebookpagina van Rinus van Warven lees ik de legende van de Waarheid en de Leugen, die elkaar op een goede morgen ontmoeten. De Leugen nodigt de Waarheid uit mee te gaan zwemmen in een mooi water. En zo gebeurt. Maar dan glipt de Leugen weg in de kleren van de Waarheid. De Waarheid heeft het nakijken. De Leugen gaat naar het plein en doet daar uitgebreid zijn verhaal. De Waarheid, zonder zijn kleren, zonder masker, volgt, maar niemand die hem wil zien.
De Leugen kleedt zich als de Waarheid en vindt gehoor. Hij trekt velen mee. Hij schittert en verleidt met toon en taal. Halík trekt hier de ongelovige Thomas dit verhaal binnen. Hij laat de duivel tegen Thomas zeggen: 'Ik ben de Christus.' Maar Thomas laat zich niet misleiden. Hij wil de handen van de duivel zien, hij zoekt het ene teken. Maar die handen zijn gaaf, zonder littekens. En Thomas weet: de ware Christus draagt wonden mee.
Er zullen altijd mensen zijn die durven kijken naar wat niet aantrekkelijk is, naar hen die in de stilte blijven staan. Mensen die vragen naar het teken dat niet vervalst kan worden.
De Waarheid herken je aan stille tekenen van echtheid. Ze draagt sporen mee van kwetsbaarheid en geleden liefde.
Pagina geschreven 4-9-2025