Ik zag de uitzending van 'Adieu God' van 12 maart met Israel van Dorsten. Eerder al had ik zijn boek 'Wij waren, ik ben' gelezen. Israel, de wegloper uit het Ruinerwold-gezin, nu drieënhalf jaar vrij en bezig zijn studie af te ronden, vertelt over hoe hij naar het geloof kijkt. Hij groeide op met een vader die als het ware zelf God was, maar tegelijk ook weer zei van niet. Door psychisch geweld liep hij religieuze en relationele trauma's op. Maar naar zijn vader komt Israel toch bepaald niet haatdragend over. Hij beseft dat zijn vader zelf ook in bepaalde zin slachtoffer moet zijn geweest, ook al weet hij niet hoe. Wat een strijd moet Israel gevoerd hebben! Hij vertelt over het gelovige gezin waar hij werd opgevangen, maar anders gelovig dan zijn ouderlijk gezin. Het brengt hem tot een vergelijking tussen een gezond en een ongezond geloof. Een gezond geloof is dan een geloof waarin je vrij blijft en dat ook anderen vrij laat, waarin je jezelf niet centraal stelt en waarin je niet meent het anderen op te moeten leggen. Hij vindt die vrijheid essentieel om ook de goede kanten van geloof te kunnen zien. Ongezond geloof is het dan als die vrijheid er niet is en als je meent anderen te moeten overtuigen van jouw weg.