Gibran zegt het mooi: 'Hoe dieper de smart in uw wezen kerft, hoe meer vreugde ge kunt bevatten.' We bewegen ons tussen de polen van allerlei continua. Zoals verdriet en vreugde bij elkaar horen en de één niet zonder de ander kan, is het op velerlei gebied. Ik denk aan haat en liefde en ook aan angst en verlangen. Bijzonder is het dat wie erg verdrietig kan zijn ook in hevige mate blij kan zijn. Als je de mens ziet in het middendeel van één van de continua, is er een soort van rek als van elastiek, die naar beide kanten ongeveer gelijke ruimte geeft.
- - -