Het laatste stukje
(foto resp. april 1948 en 26-8-2019)
'Als het maar een getuigenis mag zijn', zei mijn vader ooit toen het ging over een plotselinge dood of een ziekbed. Dat getuigenis zien we in deze dagen en het houdt niet op!
Mijn zus kwam vanmorgen binnen en hij werd even wakker en vroeg naar de datum. 'Dus ik ben al 100 en 14 dagen', concludeerde hij. En dan: 'Ik voel wel dat het nu uit is.'
De verzorging vertelde mijn zus met tranen in de ogen dat hij vanochtend, nadat hij gewassen was, in gebed ging. Hij bad zoals altijd voor allen de hem lief zijn en daarna: 'Zorgt u ook voor die meisjes die zo goed voor mij zorgen.'
Mijn zus schrijft: 'Onze vader is ook in zijn laatste dagen nog een licht!'
- - -