Ik las een artikel over en interview met Tony Kushner. Hij maakt duidelijk dat veel Amerikanen helemaal niet weten wat er politiek de laatste maanden allemaal speelt. Trump-stemmers zouden maar heel weinig informatie toelaten. Het trof me dat Kushner concludeert dat de mensen 'zich onwetend houden'.
Je onwetend houden, dat kan passief, door je nergens in te verdiepen, vanuit onverschilligheid of door een intellectueel tekort. Het kan actief, door informatie simpelweg uit de weg te gaan. Als het klopt wat Kushner denkt, is het je onwetend houden door vermijdingsgedrag een afweermechanisme. Je mijdt gevoelens van (mede-)verantwoordelijkheid. Wegkijken wordt dat ook wel genoemd.
Je onwetend houden ... Plotseling zag ik het ook in een breder verband. In onze wereld heerst groot onrecht en dat is de laatste jaren nogal toegenomen. Er zijn mensen die kiezen om het nieuws niet meer te volgen en om zich zo dus onwetend te houden. De vraag blijft natuurlijk of je daarmee aan je verantwoordelijkheid als mens ontkomt. Je hebt je individuele verantwoordelijkheid, maar ook een verantwoordelijkheid in verbinding met elkaar. Onwetend leg je zelfs je eigen eventuele proteststem het zwijgen op. Anderen volgen de ontwikkelingen meer of minder op de voet. Sommigen smoren hun vaak niet te verdragen gevoelens. Ingehouden emoties gaan broeien en kunnen zich zomaar tegen jezelf richten. Ook deze mensen zwijgen, en misschien wel ten koste van zichzelf.
Een dikwijls overheersend gevoel is dat van machteloosheid. Dat is eigenlijk ingehouden woede, de emotie die tot daden aanzet. De geschiedenis heeft geleerd dat omwentelingen wel degelijk door mensen tot stand kunnen worden gebracht. Meestal gebeurt dat door in de benen te komen en actie te ondernemen. Dat begint met kleine daden, met verzet. Remco Campert dichtte ooit
jezelf een vraag stellen
daarmee begint verzet
en dan die vraag aan een ander stellen.
Pagina geschreven 13-4-2025