Ik las er het evangelie (Mattheus) nog eens op na: want wat gebeurde er eigenlijk allemaal met Palmpasen en daarna:
Jezus wordt feestelijk ingehaald in Jeruzalem. De mensen daar zien hem als brenger van een nieuwe wereld. Hij richt zich echter steeds meer tegen de heersende kerkelijke orde; hij gaat echt los! In de tempel zijn mensen die duiven verkopen, symbool van de vrede. En er zijn geldwisselaars. Jezus slaat ze weg en gooit hun kraampjes omver. De volgende dag vervloekt hij een vijgenboom die geen vrucht draagt. Hij heeft het aardig op de heupen, zou je zeggen. Hij gaat opnieuw de tempel in en onderwijst over zijn nieuwe wereldorde. De kerkelijke leiders zet hij onverbiddelijk voor paal. Als uiteindelijk voor hen de maat vol is, beramen ze plannen om hem om te laten brengen. Hij die, onbegrepen, het goede voorheeft met de wereld, wordt uiteindelijk smadelijk gedood. En als je het verhaal terugleest, heeft hij die dood over zichzelf afgeroepen.
Hier stopt het verhaal niet. Want er is het opstandingsverhaal. Sommige mensen, met name zij die Jezus in hun hart gesloten hadden, zien hem terug. Hij verschijnt aan hen. Ik weet niet of we dit als feitelijk mogen opvatten. Of was het gewoon zoals bij zovelen die een geliefde verliezen en door hun tranen heen dingen zien die voor anderen onzienlijk blijven?