Daarmee wordt ik steeds weer geconfronteerd: het bij sommige christenen ontbreken van ruimte voor wie anders of niet gelooft. Het raakt me persoonlijk als de ander meewarig neerkijkt op mijn andere weg van geloven en het raakt me nog meer als ik ook nog miskend word doordat men meent mij te moeten wijzen op de kernwaarden van het christendom, waarvan ik mijns inziens meer dan gemiddeld weet heb. Christenen menen vaak dat maar één geloofsweg de juiste is en hun geloof moedigt hen ook aan anderen van de juistheid van hun pad te overtuigen. Maar onze lieve heer heeft van elkaar verschillende kostgangers.
Wat niet gezien wordt is dat er andere wegen zijn om een goed leven te leven en in vrede te sterven. Ik weet niet wie of wat God is en daarom heb ik soms ook moeite met die benaming. Maar ik weet wel dat ik godsonmogelijk kan geloven dat er geen grotere of hogere intelligentie is dan de menselijke. Ik zie ontwikkelingen in onze wereld, kwade zowel als goede en ik denk dat alles wat in onze wereld zich ontwikkelt en tot stand komt dat doet op basis van dit eeuwige spanningsveld tussen goed en kwaad. Het christendom belooft een nieuwe wereld van louter goed en baseert dat geloof op de bijbel. Alleen, ik geloof niet meer zo dat de bijbel het expliciete woord van God is. Ik zie de bijbel meer als één van de mensenboeken over God.
Ik kan niet zeggen dat het christendom het mis heeft. Het zou altijd nog kunnen dat de weg van God met mensen die van het christendom is. In dat geval zou ik het erg moeilijk vinden dat al die andere wegen die zoekende mensen vinden, dus ook die van mij, dwaalwegen zouden zijn. Want dat doen christenen me geloven. Maar ik kan mijn weg met het goddelijke, ik noem het liever het onkenbare, niet verloochenen. Laat ik het zo zeggen: mijn zoektocht naar het onkenbare bracht me op de weg die ik ging en ga en waarop ik meen af toe een glimp van dat grotere geheel op te vangen. Maar ik heb het niet in handen. Het geheel ligt buiten mijn macht. Slechts hier en daar, gepland of onverhoeds, meen ik een heel klein steentje te kunnen verleggen in de stroom waarin onze wereld verdergaat.
Ik begrijp langzaamaan dat het te veel gevraagd is bij veel christenen om van bijvoorbeeld mijn geloofsweg kennis te nemen. Dat verlang ik niet meer. Maar een beetje minder meewarigheid vanuit superieur beter weten zou mij wel welkom zijn.