De krant ('Trouw') van vandaag maakt me duidelijk dat 'nu' in later tijd ook 'toen' zal zijn.
Toen:
De paus in 1493 in de bul 'Inter caetera' (artikel door Joris Belgers): 'Jullie (Europese volken) zijn bij dezen uitverkoren, met Gods genade, om de genoemde landen en eilanden (Latijns-Amerika en Afrika) en hun inwoners onder jullie bewind te krijgen en hen tot het katholieke geloof te brengen.' Zo rustte toen Gods zegen op de ontdekkings- en onderwerpingslust van Europese mogendheden. Nu is voor wat toen gebeurde geen plaats; er resten slechts excuses.
Nu:
Ik sla een pagina om. 'Giftige uitstoot van vliegtuigen blijkt enorm' kopt een artikel door Hanne Obbink van redactie duurzaamheid&economie. Waar voor de industrie strenge emissie-eisen gelden, heeft de luchtvaart met een veelvoud van die uitstoot kennelijk vrij spel. We hebben het dan over 'zeer zorgwekkende stoffen' die kankerverwekkend kunnen zijn en schadelijk voor de voortplanting, die menselijke genen kunnen veranderen en zich in de voedselketen ophopen, terwijl ze slecht worden afgebroken.
Ooit is er een 'nu' waarin geen plaats is voor deze gekkigheid, waarin voor wat 'toen' gebeurde slechts excuses resten. En wellicht hele wrange vruchten.