De eerste coronabesmetting in Nederland was in februari 2020. Die eerste maanden ging het snel, wereldwijd, met besmettingen zowel als met maatregelen. Als ik mijn schrijfsels teruglees, vind ik op 22 april het volgende: Toen de ergste luchtvervuiling was verwaaid, de sterren zichtbaar en de natuur hoorbaar was geworden, besloten we terug te willen naar ons oude leven. Want dit zou uit kunnen draaien op een heel ander soort wereld, een wereld waarin andere waarden dan geld sturende kracht zouden verwerven.
Die weg terug: dat is goed gelukt. Geld is weer God voor de meesten van ons. De vervuiling is terug, misschien erger dan voorheen. Zo rap als we in februari en maart 2020 onze handelswijzen, ons hele leven lieten bijsturen, zo rap keerden we terug naar het oude normaal. Die snelheid bereiken we vooralsnog bij de klimaatdoelen die we vandaag de dag zogenaamd voorstaan totaal niet. We hebben een les geleerd: geen grote ingrepen, voorzichtig manoeuvreren. Want de economie, onze heilige koe, moet draaien en geld moet onze God zijn. Dat is de keuze van de meerderheid. We komen vliegtuigen tekort voor onze vliegvakanties en een regeringsleider presteerde het om een regeringsvliegtuig voor een vlucht over een paar honderd kilometer door twee straaljagers te laten vergezellen. Het is duidelijk hoe we het willen. Geen daden, maar woorden. Maar jammer is het wel. Heel jammer.