Bril stuk, dus naar opticien. Donderdag Meppeldag, zesmaal aaneen in de zomer. Bij ongunstige wind lig ik er 's nachts soms wakker van. Bassen overbruggen dan de kilometer afstand met gemak.
Ik ben er lang niet geweest, in het centrum op Meppeldag. Ik begin met een omtrekkende beweging om na te gaan waar ik er het beste in kan gaan. Of de gok fout was, weet ik niet, maar ik kom niet vooruit tussen zoveel mensen. Op hoeken en pleinen speelt muziek tegen elkaar op. Ik zie nu waar de bassen vandaan komen die ik thuis soms horen kan.
Als ik klaar ben met mijn bril, loop ik langs de Grote Kerk. Zowaar, de deuren open op Meppeldag. Ik zoek binnen even rust, heb de indruk dat de kerkruimte ook gebruikt wordt voor opslag. Ik maak een paar foto's. Ooit zat ik hier met mijn gezin in een kerstnachtdienst. Ik herinner me dat ik in de overvolle kerk toen bang was voor brand door het gemanipuleer met brandend licht. Niet iedereen gaat goed om met vuur. De dominee van toen leeft allang niet meer.
Wat is het, vraag ik me af, dat ik me niet thuis voel tussen zoveel mensen? Waarom vlucht ik liefst weg? Ik ken het antwoord wel. Voeg aan autistiforme persoonlijkheidstrekken een niet aangeboren hersenafwijking toe, in mijn geval gevolgen van een klein infarct, en je bent zomaar wie ik ben. Thuis bij mezelf. Wars van te veel prikkels tegelijk. Vluchtend van kinderen met een teveel aan energie, wegdromend bij mensen met te veel woorden, de fiets pakkend als - met dank aan Gamma - een buur met een lawaaimachine in de weer gaat of niet corrigeerbaar is gebleken met tot mij doordringende muziek waarvan ik de knop niet bedienen kan. Een feestje is tegenwoordig vaak pas een feestje als er muziek aan zit. Bij dat feestje ga ik zomaar aan de wandel of luister de radio of een cd in m'n auto, totdat mijn vrouw en eventuele meerijders aan naar huis rijden toe zijn. Net zoals ik in vroeger jaren de tabaksrook niet verdroeg en dat in die tijd reden was om er niet bij te kunnen zijn. Mensen die me kennen, weten het wel van me. En ik heb redelijk het gevoel dat het goed is zoals ik ben. Anders is nu eenmaal apart.
-