Ik vroeg toestemming om in Duitsland poolshoogte te gaan nemen. Die toestemming leek me goed in verband met verzekering en dergelijke buiten het eigen land. Op een morgen reed ik erheen. En zowaar: hij zag mij uit de auto komen en opende zijn caravan. Hij was niet verbaasd of verrast. Ik was er gewoon. Hij wilde wel met me mee, zei hij. En hij wilde ook wel terug naar de PAAZ. Hij vond dat het niet goed met hem ging. Had zijn medicijnen ook niet bij zich ...
Ik kreeg voor elkaar dat hij zich verzorgde en redelijk netjes aankleedde en intussen maakte ik een kop koffie voor ons twee. Toen we dat op hadden, zei hij: 'Zullen we dan maar?' Ik zag erop toe dat hij de boel afsloot voor hij in mijn auto stapte. Ik sprak nog even met de campingeigenaar en toen vertrokken we. Zonder problemen leverde ik hem af op de PAAZ waar men hem kende.
-