Daar in Ede gebeurde nog iets dat belangrijk is geweest voor ons kerklidmaatschap. We gingen niet graag naar de kerk daar, hadden het gevoel er niet bepaald vrolijk of minstens geïnspireerd vandaan te komen. Het leven leek uit de diensten weg te zijn. We woonden in een nieuwbouwflat met veel jonge mensen. In een flat kom je elkaar tegen. We hoorden van meer jongelui dat zij dit zo voelden. Op een bepaald moment ontstond er in onze flat een gespreksgroep over geloof en kerk. Als jongeren bleken we ongeveer hetzelfde spoor te delen: we zouden graag één dienst per zondag voor en door jongeren willen naast een dienst voor iedereen die ons dus niet meer kon boeien.
Als groep schreven we een uitgebreide brief met een min of meer uitgewerkt plan naar de kerkenraad en ons werd gevraagd twee mensen af te vaardigen naar een kerkenraadsvergadering waar de brief dan besproken zou worden. Ik werd één van die twee.
De kerkenraad maakte ons zeer wel duidelijk dat ons voorstel geen kans maakte, waarop de predikant onze brief gebruikte om er bij de behoudende kerkenraad een paar plannetjes van hemzelf door te drukken. Daarna zei hij ons dat onze moeite dus toch niet tevergeefs was geweest.
We hebben het een maand laten bezinken. Toen heb ik een afspraak bij de predikant gemaakt en hebben we ons uit laten schrijven. Dat was in 1973.
Het los van kerk zijn hebben we in onze families maar niet benoemd. Het was niet onze bedoeling te kwetsen en bovendien vonden en vinden we dat er niets op tegen is om je wel thuis te voelen in de kerk.
Overigens hebben we vanaf 1985 een reeks van jaren deel uitgemaakt van de oecumenische gemeente in de wijk waarin we wonen. We zijn niet formeel lid geworden van één van de deelnemende kerken, maar we hebben ons wel actief ingezet en ook allerlei taken vervuld. Voor mij geldt dat ik hoopte dat de oecumenische beweging in onze multiculturele samenleving over de grenzen van het christendom heen getild zou kunnen worden. Toen er echter een involutie in de ontwikkeling kwam en de oecumene dus kerkser werd, hebben we ons geleidelijk teruggetrokken. Je draagt ook verantwoordelijkheid, als je ergens deel van uitmaakt.
- -