Ik was net tien toen ik getuige was van een dodelijk ongeval. Vlak bij huis vloog een motorrijder tegen een kruisende auto. Hij bleef liggen en was dood. De huisarts, de onze, kwam, knielde, voelde naar hartslag en schudde zijn hoofd. Ik zag het: het was duidelijk voor iedereen. Op internet is het bericht terug te vinden. De dode was een 21-jarige Veenendaalse bloemist. Ik herinner me niet dat ik er thuis over gepraat heb. Dat moet haast wel.
Later, in de tachtiger jaren, was ik in Zwolle bij een soortgelijk ongeluk. De motorrijder sloeg over de auto heen, bleef liggen, maar overleefde. De fysiotherapeut in de auto leek een hartinfarct te hebben en kreeg geen lucht. Hij overleefde niet.
Als je, zoals ik, de neiging hebt bij ongelukken die net gebeurd zijn te stoppen om te zien of je kunt helpen, word je vanzelf voorzichtig in het verkeer.
- -