Ik heb jaren in een kramp geleefd waaraan ik me niet kon ontworstelen en waarover ik met niemand praten kon. Schuldgevoelens over zonden, vooral over masturberen, en dat koste wat kost uit willen bannen. Het geloof dat bidden zou kunnen helpen en de aanhoudende verwachting dat dat ooit ook zou gebeuren. Vaak, in sommige periodes soms dagelijks, nam ik me biddend voor niet meer te zondigen en daaraan verbond ik een soort nieuwe start, waarin voor mij als het ware al het vroegere waardeloos was geworden en ik voor mijn gevoel op nul begon. Soms zie ik in boeken of papieren nog datumstempels of verwijderde data terug en denk ik met enige pijn in het hart aan die jaren.
En toch, het heeft me gevormd tot wie ik geworden ben. Ik zal het nodig gehad hebben.
Ik vermoed dat we als mensen niet onttrokken zijn aan het circulaire mechanisme van natuur en kosmos rondom en dat we dus opnieuw geboren moeten worden, maar dan letterlijk. Ik vermoed dat we voor we aan een leven hier beginnen zelf onze ouders kiezen en belangrijke andere ijkpunten op de levensweg en dat we daarin zo kiezen dat de kans om de lessen te leren die we leren willen geoptimaliseerd wordt. Dat vermoed ik.
- -