Als kind, misschien ook omdat ik de oudste was, was ik betrokken bij diverse werkzaamheden. Mijn vader had naast zijn werk op de sigarenfabriek vee, om wat bij te verdienen en ik denk ook omdat hij in zijn hart boer was. Er waren altijd kippen en soms hadden we geiten of een varken. Aan huis werden eieren en geslachte kippen verkocht. Mijn vader slachtte waar we als kinderen bij stonden. De eieren die niet aan huis verkocht werden, moesten naar de eierhandel. In de winter moest de stekker van de lamp in het kippenhok in de schemer handmatig in het stopcontact gestoken worden. Het was provisorisch aangelegd daar en ik heb in het kippenhok mijn eerste elektrische schokken opgelopen.
Als werknemer kreeg mijn vader elke vrijdag wat sigaren van de fabriek mee. Die werden grotendeels doorverkocht en ik heb heel wat van die pakketjes bij de kopers bezorgd en daarvoor afgerekend.
Mijn vader zat zover ik me herinner vrijwel altijd in de kerkenraad. Daarvoor was hij 's avonds veel van huis, te veel. Mensen met jonge gezinnen horen niet in een kerkenraad! In een kast in de voorkamer lagen prekenboekjes, waarvan met name ouderen geregeld een paar bezorgd kregen. Ik heb heel wat van die boekjes bezorgd. Later, toen ik zelf verantwoordelijkheid ging voelen, ben ik BBB'er geworden, brenger van blijde boodschap. Dat hield ook in dat bepaalde folders bezorgd werden bij eenzamen en ongelovigen. Tja.
Mijn vader tuinierde graag. Het gaf verse groente en groente voor de winter. En mijn vader hield van uitdelen! Ik had in tuinieren geen interesse en ben ook niet veel ingeschakeld daarvoor. Ik denk dat mijn vader daarin iets goed heeft aangevoeld.
Op 17 mei was mijn opa jarig. Die haalde altijd gebak in huis en dat had een enorme aantrekkingskracht. Van zijn tweede vrouw - mijn vaders moeder overleed toen mijn vader 13 was - herinner ik me vooral dat zij mij of ons binnenriep voor spekpannenkoek toen we daar met onze folders liepen en kou leden. De lekkerste pannenkoek die ik ooit gegeten heb! Toen ik 11 was, overleed deze oma vrij plotseling. Ik hoor nog de paniek in de stem van haar jongste zoon, toen 16, die ons die zondagmiddag onder etenstijd kwam melden dat ze een beroerte had gehad.
- -