Hij kan zomaar op je pad komen, de vluchteling. Van mijn zoon hoorde ik gisteren over wat hij onlangs meemaakte:
Op weg naar huis ging ik naar de Lidl. Ik had m'n portemonnee niet bij me, maar ik dacht dat ik met de ING-app zou kunnen betalen. Ik had een kar vol boodschappen, ook met diepvriesspullen. En toen lukte het betalen met de app dus niet! Ik keek in de rij en vroeg of iemand ook dezelfde app had. Dan had ik mijn bedrag ter plekke aan diegene kunnen overmaken en dan had die ander voor mij kunnen pinnen. Maar de mensen reageerden niet. Misschien vonden ze het vreemd of begrepen ze me niet. Toen reageerde toch nog iemand, een man. Hij had een paar euro voor de eigen boodschappen nodig en de rest, 52 euro, gaf-ie aan mij. 'Ik heb ook wel in problemen gezeten', zei hij. Hij hoefde het geld niet terug.
Ik liet een paar boodschappen achter om met de 52 euro toe te kunnen. Daarna vroeg ik de man, die gebrekkig Nederlands sprak, om zijn rekeningnummer, om het geld te kunnen terugbetalen. De man had geen rekeningnummer. Het geld was alles wat hij had. Hij had wel wat Mongools geld en een papier met de gegevens van zijn opvangadres als vluchteling. Kennelijk kreeg hij zijn weekgeld contant. Ik mocht zijn telefoonnummer hebben en we maakten een afspraak voor later bij dezelfde winkel. Daar gaf ik hem zijn geld terug en wat lekkers als extraatje.
- -