Hij was een goedaardige man. Maar hij was begonnen vuilniszakken van de straat, daar klaar gezet voor de vuilniswagen, te verzamelen. Nu kwamen er als hij de deur van zijn rijtjeshuis opende soms ratten mee naar buiten. De gemeente had aan de bel getrokken.
Hij was zich werkelijk van geen kwaad bewust. De stank was ondraaglijk. De maden kropen over zijn aanrecht en over de muren in de keuken. De hele zolder bleek vol van vuilnis en wat nog niet daarheen getransporteerd was, stond in de gang en op de trap. Hij wilde het later allemaal uitzoeken. Vond dat er niet goed met het milieu werd omgegaan.
We hebben hem met de ambulance weg laten brengen en direct daarna heeft de gemeente de gemeentereiniging op het adres afgestuurd.
-
Ze viel niet op in de buurt, de jonge vrouw. Maar de stank uit haar huis werd reden om bij haar aan te bellen. Heel veel katten en honden waren er in huis. En ze waren niet meer buiten gesignaleerd. Ze deed de deur open en bleek in een dikke laag stinkende stront te staan. Later zou blijken dat het hele huis vol daarvan lag. Ik sprak haar vriendelijk aan, maar zag meteen dat ik niet naar binnen kon. Ze greep naar me, lange vieze nagels. Ze krijste dat ik weg moest gaan. Toen ik probeerde haar te kalmeren, kwam ze naar buiten en trapte naar me. De stront vloog me om de oren.
Een psychiater moet de cliënt gezien hebben om acute opname bij de burgemeester te kunnen vragen. De burgemeester had die al toegezegd. Was op de hoogte van de situatie. Dus stond ik een uur later voor de tweede keer oog in oog met haar. De ambulance en politie stonden uit zicht vlak om de hoek. 'Ik heb haar gezien', zei de psychiater toen ze heel even de deur op een kier opende en meteen weer dicht smeet. De politie kreeg de deur gemakkelijk open en opnieuw vloog ze naar buiten, zich wild verwerend. Toen ik vertrok, kwam net de gemeentereiniging aan. Politiemensen en ook ik moesten eerst naar huis om te douchen en ons te verschonen.
-