Ik zat te denken aan het verhaal van Toon Tellegen, over de eekhoorn en de mier. En de muur, waar niets meer achter is. Ik moet die muur geassocieerd hebben vanuit die andere muur, die rond de Gazastrook. Voor de mensen achter die muur was er daarbuiten niets; de muur was het einde van de wereld. Zo leefden ze, opgesloten op hun eigen grond, waarvan het eigendom ook nog werd betwist. De mier, bovenop de muur geklommen, constateerde dat er daarachter niets meer was en vond dat idee onverdraaglijk. Zo mócht het gewoon niet zijn!
De Palestijnen leefden jaar in jaar uit achter de muur waarachter schijnbaar niets meer was. Ze kregen een regering die geen inspraak meer duldde. Het was, zoals het was. Sommigen lieten af en toe met beschietingen naar de andere kant zien de vrijheid niet vergeten te zijn en sloten een verbond om 'ooit' die vrijheid terug te veroveren. Die sommigen werkten hard aan een wapenarsenaal en aan hun training; ze deden wat ze konden. Totdat ze meenden zo krachtig te zijn dat ze hun vrijheid durfden bevechten. En sterk waren ze, maar niet sterk genoeg.
Een muur in plaats van een dialoog. Dat is vragen om agressie, om geweld met meer geweld te beantwoorden. We zien de beelden. Nog doen moedige journalisten verslag.
Op de achtergrond spelen religieuze overtuigingen, die van jodendom en islam. Overtuigingen brengen niet veel goeds. Want, zoals de mier moest constateren dat er achter de muur gewoon niets meer was, zo zijn hier twee partijen overtuigd van eigen gelijk. Zo is er niets meer achter de muur van hun religie en standpunt. 'Anders' bestaat niet. Het mág gewoon niet anders zijn. Het mág niet! Waar godsdienst mensen tot elkaar had kunnen brengen om elk de ander te verrijken, zijn muren opgetrokken, werd de angst opgevoerd en ontkiemde de haat die nu regeert.
Zie ook hier.
Pagina geschreven 13-10-2023