Er is het goddelijke, noem het het grotere, dat de mens soms boven zichzelf doet uitstijgen. Het is een zuivere kern vanbinnen. Er is ook veel dat menselijk is, vol strijd en tegenstrijdigheden, soms gericht en doelbewust, soms slaapdronken, maar altijd in ontwikkeling. En er is heel veel dat slechts in aanleg aanwezig is en nog zou kunnen rijpen, goed zowel als kwaad, in alle gradaties. Het ligt klaar als in een pakhuis en wacht op haar tijd.
Goed kan uit kwaad ontspruiten en dat wat goed leek, kan kwaad voortbrengen. Onontwarbaar verweven zijn ze, het hogere, het menselijke en alles wat opgeslagen ligt.
- - -