Hoe zullen we God kennen als we geen woord van God hebben? Een woord van God zou ons houvast geven en duidelijkheid verschaffen over hem en over onszelf in relatie tot hem. Het is bepaald niet onlogisch dat mensen een woord van God hebben gefabriceerd. Zoals Kuitert ooit zei: alles van boven is van beneden gekomen.
Maar als we ons God dan alleen maar inbeelden? Als mijn idee dat we het zonder een woord van God moeten doen juist is, is God onkenbaar. De Onkenbare. Maar toch kan er godsbeleving zijn. Beleving is anders dan kennen. Kennen veronderstelt dat hoe het voor mij is het ook voor jou zal zijn. Beleving haalt het deelbare eruit. Beleving is strikt persoonlijk. Beleving is anders dan waarheid. Het is hoogstens een persoonlijke waarheid. Zo is God voor ieder anders en correspondeert zijn beeld misschien met de innerlijke goddelijke kern van elk individu dat zich daarvoor open kan stellen. Zo denk ik: er is een goddelijke kern in ieder mens. En het is aan de mens om daarmee bezig te zijn of daar omheen te fietsen.
Kan het zo zijn dat God zich op talloze frequenties laat ervaren, verschillend bij ieder mens? Dat denk ik. En voor mezelf weet ik dat godsbeleving klaarligt op het moment dat ik me leeg maak en daarmee ruimte creëer. Er zijn geen woorden nodig in mijn godsbeleving. Wat ik in de stilte ervaar, is een woordeloze gevoelsstroom die eigen wegen zoekt en die mij er steeds meer van bewust maakt wat er voor mij echt toe doet.
- - -